---

Koleżanki i Koledzy!
Nazywam się Grzegorz Mandziarz. Od 30 lat jestem pracownikiem Zakładów Azotowych Puławy. Najpierw pracowałem jako elektromonter w dawnym Zakładzie Mechanicznym, później, po krótkiej przerwie, jako aparatowy i sterowniczy procesów chemicznych. Obecnie jestem mistrzem produkcji na Wydziale Mocznika w Zakładzie Mocznika i Melaminy. Jestem również działaczem Związku Zawodowego Pracowników Ruchu Ciągłego.
Moje hasło wciąż pozostaje niezmienne i brzmi Lubię Puławy. Puławy jako miasto, bo tu się urodziłem i wychowałem. I PUŁAWY jako firma, z którą jestem związany osobiście i w której pracowali moi, obecnie emerytowani już rodzice. Mój ojciec Ryszard w 1966 roku uruchamiał pierwsze linie produkcyjne mocznika. Ja po 38 latach uruchamiałem nową wieżę i instalację Mocznik II. Dzięki temu poznałem od podszewki proces produkcji, ale także wagę i znaczenie inwestycji, zakupów i logistyki. Odczułem, jak ważne dla naszej firmy są inne segmenty działalności zakładów. To, że jesteśmy dobrze funkcjonującym organizmem, zależy jednak przede wszystkim od ludzi. Doceniając to, zostałem społecznym inspektorem pracy. Bo bezpieczeństwo to priorytet.

Nową perspektywę pozwoliliście mi Państwo poznać, powierzając mi funkcję Waszego przedstawiciela w Radzie Nadzorczej naszej spółki. Był to okres bardzo intensywnej pracy - okres starań o utrzymanie pozycji w Grupie Azoty, o korzystne rozliczenia wewnątrzgrupowe jak w przypadku kaprolaktamu czy opłat za korzystanie logo, a także o właściwą obsadę w zarządzie, tak aby dbał on o interesy PUŁAW.

Trzy lata temu, ubiegając się o Wasze poparcie, złożyłem kilka obietnic. Teraz przyszedł czas by się z nich rozliczyć. Jedną z nich był nowy taryfikator. I tak oto 1 maja 2020 roku to pierwszy dzień w historii naszych zakładów, kiedy wszyscy pracownicy otrzymują wynagrodzenia zgodne ze swoimi kategoriami zaszeregowania. Ale nie jest to powód, by osiąść na laurach, ale by rozpocząć prace nad usunięciem jego niedoskonałości i zagwarantowaniem wzrostu wynagrodzeń. Podobnie jest z programem doskonalenia umiejętności, na którym się opiera system wynagradzania. Młodzi, zdolni pracownicy powinni mieć szansę na podnoszenie swoich kwalifikacji. Ponadto regulamin premiowania powinien być spójny z taryfikatorem, a nagroda roczna powinna być rozszerzona w górę, tak by uwzględniać doskonałe wyniki, jakie osiągamy. Sukcesy naszej firmy powinni odczuć również pracownicy, a nie tylko udziałowcy.
Kolejna sprawa to czas pracy. Dodatkowa wolna godzina tzw. L2 została już wpisana do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy. Następnym krokiem powinno być nie tyle wpisanie kolejnej, uruchomionej już godziny, ale zagwarantowanie wyrównania czasu pracy we wszystkich systemach pracy.

Zaangażowałem się również w uciążliwą dla pracowników kwestię parkingów. Na ostatnim posiedzeniu Rada Nadzorcza zaakceptowała nabycie wieczystego użytkowania działek wokół naszych zakładów o co wcześniej zabiegałem. Pozwoli to na wybudowanie parkingu przy bramie nr 3 o standardzie właściwym dla takiej firmy. Myślę że wkrótce ruszy budowa.

Puławskie zakłady są prawdziwą perłą polskiej chemii. Aby mogły taką pozostać, musimy zachować jak największą samodzielność. Nareszcie zakończyła się walka o raport bezpieczeństwa dla nowo budowanej instalacji granulacji mechanicznej saletry, nic nie stoi na przeszkodzie, by ją wreszcie uruchomić. Ruszyła też budowa nowego bloku energetycznego w zakładowej elektrociepłowni, realizowana jest inwestycja na kwasie azotowym. Pora na kolejne przedsięwzięcia.
Nie możemy też zapominać o funduszu remontowym. Oszczędności na remontach to widmo awarii i postojów, a w konsekwencji spadek dochodów spółki.

Koleżanki i Koledzy!
W Radzie Nadzorczej nie może zabraknąć niezależnych i skutecznych przedstawicieli załogi. Poparcie największej organizacji związkowej i ścisła współpraca z przedstawicielem pracowników w zarządzie jest tego gwarancją. Nigdy nie zabraknie mi odwagi, by stanąć w obronie PUŁAW i ich pracowników.