Strajk jest legalny
Dodane przez Marek-ZZPRC dnia 20.03.2012 16:43:55
Opinia prawna
na temat legalno¶ci strajku
Treść rozszerzona
Komitet Strajkowy w Zak³adach Azotowych „Pu³awy” S.A. w pe³ni podtrzymuje swoje, wielokrotnie ju¿ wyra¿ane stanowisko, i¿ prowadzona od 17 marca 2012 r. na terenie Zak³adów akcja, nie jest akcja protestacyjn± w rozumieniu art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwi±zywaniu sporów zbiorowych, a strajkiem, okre¶lonym w art. 17 powo³anej ustawy. B³êdne jest przy tym stanowisko Zarz±du, jakoby prowadzona akcja nie mia³a cech strajku z uwagi na to, ¿e zaanga¿owani w ni± pracownicy nie powstrzymuj± siê od wykonywania swoich obowi±zków.
Komitet strajkowy raz jeszcze zwraca uwagê Zarz±du na tre¶æ art. 21 ust.2 ustawy o rozwi±zywaniu sporów zbiorowych, zgodnie z którym prowadz±cy strajk ma nie tylko prawo, ale wrêcz obowi±zek wspó³dzia³ania z pracodawc± w zakresie niezbêdnym m.in. do nieprzerwanej pracy zak³adu i utrzymania instalacji. Powo³any przepis stanowi lex specialis w stosunku do art. 17 ust. 1 ustawy i jako taki, na ogólnych zasadach prawa, wy³±cza jego stosowanie (por. np. H. Lewandowski: Prawo pracy, Warszawa 1997-2005).
Wybór formy strajku polegaj±cej na nie przerywaniu pracy poszczególnych instalacji i jednoczesnym okupowaniu pomieszczeñ zak³adowych, stanowi wyraz poszanowania przez pracowników zasady s³u¿ebnej roli strajku, który nie ma na celu ekonomicznego zniszczenia pracodawcy, a jedynie wywalczenie nale¿nych praw.
Dzia³anie Zarz±du polegaj±ce na powtarzaniu pracownikom, ¿e dopóki ¶wiadcz± oni pracê to ich dzia³anie nie jest strajkiem, mo¿e i musi byæ odbierane jako swoiste namawianie pracowników do zaniechania wykonywania swoich obowi±zków, co, w dalszej konsekwencji, rodzi³oby dla Zarz±du mo¿liwo¶æ poci±gniêcia organizatorów strajku do odpowiedzialno¶ci cywilnej za ewentualnie powsta³e szkody w oparciu o art. 26 ust. 3 ustawy o rozwi±zywaniu sporów zbiorowych. Dzia³anie takie oceniæ nale¿y jako wysoce naganne i zmierzaj±ce do uniemo¿liwienia realizowania przez pracowników konstytucyjnie zagwarantowanego prawa do strajku.
Odnosz±c siê do twierdzeñ Zarz±du, jakoby dzia³anie polegaj±ce na gro¿eniu uczestnikom strajku poci±gniêciem do odpowiedzialno¶ci karnej, stwierdziæ nale¿y co nastêpuje.
Dzia³anie osób pozostaj±cych na terenie zak³adu pracy w zwi±zku z realizowaniem jednej z dopuszczalnych prawem form strajku tzw. strajku okupacyjnego, nie realizuje znamion przestêpstwa naruszenia miru domowego, stypizowanego w art. 193 § 1 kk.
Pi¶miennictwo prawa karnego powszechnie akceptuje pogl±d wyra¿ony przez Witolda Kuleszê w monografii „Demonstracja. Strajk. Blokada” (por. np. Kodeks karny. Komentarz, t. II, O. Górniok, S. Hoc, S. Przyjemski, Gdañsk 1999 r., str. 166; Kodeks karny. Czê¶æ Szczególna, Komentarz, t.I, Warszawa 2000 r. Nie stanowi przestêpstwa naruszenia miru strajk okupacyjny zak³adu pracy. Ta bowiem forma walki pracowniczej urzeczywistnia siê w³a¶nie w miejscu pracy. Obecno¶æ strajkuj±cych w miejscu zatrudnienia jest co najmniej konkludentnym zachowaniem, wyra¿aj±cym gotowo¶æ ¶wiadczenia pracy, gdy cele strajku zostan± osi±gniête. W Kulesza proponuje oceniaæ takie zachowanie w kategoriach kontratypu zwanego kontratypem strajku
W sytuacji okupowania w³asnego zak³adu pracy (inaczej ni¿ instytucji pañstwowej czy samorz±dowej), zgodnie z pogl±dem doktryny prawa karnego, pracownicy dzia³aj± w ramach kontratypu strajku (a zatem dzia³anie ich pozbawione jest znamienia bezprawno¶ci, koniecznego dla zaistnienia przestêpstwa).
O tej ocenie prawnej Zarz±d zosta³ poinformowany pismem z 19 marca 2012 r.
Jednocze¶nie, zdaniem Komitetu strajkowego, to Zarz±d dopuszcza siê przestêpstwa z art. 191 § 1 kk tzw. zmuszania do okre¶lonego dzia³ania lub zaniechania. Jak wynika z tre¶ci powo³anego przepisu, jedna z form omawianego przestêpstwa polega na stosowaniu gro¼by bezprawnej w celu zmuszenia okre¶lonej osoby do dzia³ania lub zaniechania. Definicjê legaln± gro¼by bezprawnej zawiera art. 115 § 12 kk, zgodnie z którym, gro¼b± tak± jest m. in. gro¼ba spowodowania postêpowania karnego.
W ¶wietle powy¿szego, dzia³ania Zarz±du polegaj±ce na „informowaniu” strajkuj±cych o tym, ¿e w razie nie opuszczenia zak³adu pracy i nie zaniechania prowadzenia strajku zostan± poci±gniêci do odpowiedzialno¶ci karnej za przestêpstwo z art. 193 kk, w pe³ni realizuje znamiona przestêpstwa z art. 191 § 1 kk.
B³êdne jest przy tym powo³ywanie siê przez Zarz±d, na wy³±czaj±c± bezprawno¶æ gro¼by, klauzulê zawart± w art. 115 § 12 in fine. Zgodnie z klauzul±: ”nie stanowi gro¼by zapowied¼ spowodowania postêpowania karnego, je¿eli ma ona jedynie na celu ochronê prawa naruszonego przestêpstwem”.
Logicznym zatem prius dla powo³ania siê na t± okoliczno¶æ musi byæ stwierdzenie, ¿e osoba w stosunku do której kierowana jest gro¼ba, pope³nia przestêpstwo, tymczasem pracownicy bior±cy udzia³ w strajku przestêpstwa takiego nie pope³niaj±, bowiem zachowanie ich jest legalne, a zatem nie jest bezprawne.
W tej zatem sytuacji, dzia³anie Zarz±du w ¿adnej mierze nie mo¿e byæ oceniane jako maj±ce na celu jedynie ochronê prawa naruszonego przestêpstwem, a zatem, stanowi gro¼bê bezprawn± w rozumieniu art. 115 § 12 kk. Abstrahuj±c od powy¿szego, zwa¿yæ nale¿y tak¿e na pogl±d doktryny, i¿: „mo¿e byæ uznana za gro¼bê bezprawn± zapowied¼ takiego postêpowania, które ma wprawdzie na celu ochronê prawa naruszonego przestêpstwem, ale poza tym jest równie¿ elementem instrumentalnego nacisku sprawcy na zagro¿onego” (Janusz Wojciechowski: Kodeks karny. Komentarz. Orzecznictwo, Warszawa 1997 r., str. 206).
Komitet Strajkowy