21 lutego 2023 roku odby³o siê spotkanie zarz±du spó³ki z reprezentuj±cym za³ogê miêdzyzwi±zkowym Komitetem Obrony Pu³aw. Zarz±d reprezentowa³ prezes Marcin Kowalczyk oraz wiceprezesi Justyna Majsnerowicz i Pawe³ Bryda.

Na pocz±tku spotkania wrêczyli¶my reprezentantom zarz±du egzemplarze Umowy Spo³ecznej, zawartej w 2014 roku na okoliczno¶æ konsolidacji z ,,Pu³awami” Tarnowskiej Grupy Azoty. Krótko przypomnieli¶my okoliczno¶ci tego procesu, szczególnie mniejszo¶ciowy udzia³ Skarbu Pañstwa w akcjonariacie Grupy i wiêkszo¶ciowy w ,,Pu³awach”, a co za tym idzie nieobowi±zywanie ustawy kominowej w Tarnowie. Powodem wybrania, jako spó³ki konsoliduj±cej GA Tarnów, by³a wiêc pazerno¶æ osób zarz±dzaj±cych, aby nie objê³a ich z powrotem ustawa kominowa. Przypomnieli¶my wspania³± kondycjê naszego przedsiêbiorstwa w tamtym czasie i op³akany stan pozosta³ych Spó³ek. Zwrócili¶my uwagê na fatalne skutki konsolidacji dla pu³awskiej spó³ki i jej pracowników, nasze wynagrodzenia spad³y, przez 10 lat ze 160% do 110% ¶redniej krajowej.

Prezes Marcin Kowalczyk przyzna³, ¿e coraz gorzej radzimy sobie na rynku, tymczasem pozosta³e przedsiêbiorstwa poprawi³y swoj± zdolno¶æ do radzenia sobie z kryzysami.

Nie ukrywali¶my, ¿e wiemy czyim kosztem, ponad 700 mln z³ do³o¿yli do tego pracownicy Zak³adów Azotowych w Pu³awach, niestety nie dobrowolnie, ich p³ace zosta³y zani¿one wbrew zapisom Umowy Spo³ecznej. Umowa ta gwarantowa³a równie¿ rozwój naszego przedsiêbiorstwa, wiêc jego degradacja stanowi kolejne jej z³amanie.

Prezes z³± sytuacjê uzasadnia³ wojn± w Ukrainie, jednak ta trwa od roku, a z³a i coraz gorsza sytuacja w ZAP od dziesiêciu lat. Przyczyn± jest wiêc konsolidacja, a wojna obna¿y³a tylko jej skutki.

Podkre¶lili¶my konieczno¶æ zrekompensowania pracownikom zagrabionej czê¶ci funduszu p³ac, jest to oko³o 3300 z³ ¶rednio na pracownika miesiêcznie.

Przedstawili¶my równie¿ problem dotycz±cy obszaru bezpieczeñstwa. W wyniku prowadzonej polityki personalnej przez poprzedni Zarz±d, instalacje chemiczne obs³ugiwane s± przez pracowników nie posiadaj±cych uprawnieñ do samodzielnej pracy. Wskazali¶my równie¿ na blokowanie wniosków na awanse na pozosta³e poziomy, jak równie¿ na awanse pionowe. Na pytanie, ilu takich pracowników mo¿e byæ, odpowiedzieli¶my, ¿e nawet oko³o tysi±ca.

Na zakoñczenie zgodzili¶my siê, ¿e gwarantowane Umow± Spo³eczn±, cokwartalne spotkania to stanowczo za ma³o – przez dwie godziny o wielu problemach nie uda³o siê nawet wspomnieæ. Sprawê uprawnieñ do samodzielnej pracy mamy „dogadaæ” z dyrektor personaln±.

W pozosta³ych - nowy zarz±d poprosi³ o czas na ich rozpatrzenie.

Przed rozej¶ciem siê na rêce Prezesa z³o¿yli¶my stanowisko na pi¶mie.

Spotkanie mia³o ¿ywy przebieg, ka¿da sprawa by³a przedmiotem ostrego sporu. Powrót do naturalnego w stosunkach pracy sporu przyjêli¶my z rado¶ci±. Wszystko, co dobre w naszym przedsiêbiorstwie rodzi³o siê w sporze – ob³udny dialog mi³o¶ci zawsze prowadzi³ do katastrofy.