Związek Zawodowy Pracowników Ruchu Ciągłego ZA Puławy SA

Wczoraj, to jest 3 października 2023r., odbył się poszerzony zarząd Związku Zawodowego Pracowników Ruchu Ciągłego Zakładów Azotowych Puławy. Głównymi tematami były: przebieg ostatniego spotkania z zarządem Spółki, sytuacja naszej firmy oraz ewentualne przejęcie przedsiębiorstwa przez spółkę Orlen.

Dyskusja dotyczyła obecnej sytuacji spółki, jednak tematem wiodącym był Orlen i wszelkie kwestie dotyczące ewentualnego przejęcia. Po długiej dyskusji i widocznym optymizmie związanym z tym, że multienergetyk może nas przejąć stając się antidotum na całe zło, pojawiły się następujące wątpliwości .
Sytuacja, w której się znaleźliśmy jest bardzo trudna, można wręcz stwierdzić, że nie pozostawia nam wyboru i wymusza szukanie jakichkolwiek form ratunku przed dalszą degradacją przedsiębiorstwa. Nie może więc dziwić, że pojawiająca się perspektywa przejęcia przez Orlen spowodowała poprawę nastrojów wśród pracowników, a nawet pewne oznaki optymizmu. Pomimo, iż Zakłady nie mają wielkich perspektyw na poprawę swojej sytuacji bez ingerencji Orlenu, jest kilka rzeczy które moim zdaniem wymają szczególnego podkreślenia, gdyż mogą być trudne do zaakceptowania dla części naszej załogi. Należy mieć świadomość, że jako przedsiębiorstwo przejmowane, w trudnej sytuacji finansowej, nasza pozycja negocjacyjna będzie słaba. Analiza dostępnych dokumentów spółki Orlen i Anwil pozwala stwierdzić, że struktury podmiotów zależnych są bardzo podobne. Także treści ich układów zbiorowych są systematycznie ujednolicane. Nadmiernym optymizmem byłoby sądzić, iż nasza spółka mogłaby liczyć na odrębność w tym zakresie. Istnienie w strukturze Orlenu takich spółek jak: Orlen Laboratoria, Orlen Ochrona czy choćby Orlen Serwis sugeruje, że także nasi pracownicy zostaliby wydzieleni do odpowiednich spółek- np. służby utrzymania ruchu do Orlen Serwis, pracownicy ochrony do Orlen Ochrona, a konsekwentnie nasze laboratoria zostałyby wcielone do Orlen Laboratoria.
Szczególnego podkreślenia wymaga fragment wypowiedzi Prezesa Daniela Obajtka dotyczący wyprowadzenia Zakładów Azotowych Puławy z Giełdy Papierów Wartościowych. Przypominam, że podobny lub wręcz identyczny scenariusz zakładany przez Grupę Azoty ( słynna strategia) dla Zakładów Azotowych Puławy, wzbudził olbrzymie emocje i protesty organizacji związkowych kilka lat temu, co doprowadziło do odstąpienia od jego realizacji w najbliższym czasie. Trudno mi zrozumieć, dlaczego ten sam scenariusz prezentowany przez Orlen odbierany jest pozytywnie, a wręcz optymistycznie, jako optymalna ścieżka dla naszego przedsiębiorstwa.
Jakie zagrożenie z tym się wiążą?
Wydzielanie pracowników do spółek oznacza oczywiście zmianę pracodawcy, a więc nowe warunki pracy, według nowych układów zbiorowych, których treść zapewne będzie podobna do tych, które funkcjonują w pozostałych spółkach. Układy te dostępne są na stronie internetowej Anwilu, w zakładce dokumenty.
Wycofanie spółki z GPW powoduje konsekwencje szersze niż większość z nas sądzi. Oprócz konsekwencji finansowych, trudności organizacyjnych związanych z procedurą opuszczenia grona spółek publicznych, pod dużym znakiem zapytania stanie potrzeba utrzymywania pionów zajmujących się przygotowywaniem szczegółowych raportów i analiz, które wykorzystywane są w głównej mierze do przygotowania sprawozdań finansowych publikowanych w raportach giełdowych. Brak tych raportów spowoduje natomiast, że pracownicy nie będą mieli natychmiastowego i prostego dostępu do danych prezentowanych przez spółkę w drodze raportów bieżących i okresowych, a przypominam, że poza sprawozdaniami finansowymi i publikacjami wyników, od których uzależnione są w tej chwili nasze premie kwartalne czy nagroda roczna, to właśnie z tych raportów najszybciej i najpewniej dowiadujemy się o bieżącej sytuacji spółki, np. o wynikach sprzedaży, zmianach w zarządzie, planach rozwojowych i inwestycyjnych itp.
Jeżeli Skarb Państwa pozbędzie się ostatniej akcji w naszych Zakładach, to możemy stracić prawo do wybierania przedstawicieli załogi w organach spółki (zarząd, rada nadzorcza), przez co w konsekwencji całkowicie stracimy wpływ oraz wiedzę o decyzjach podejmowane przez te organy.
Pomimo, że wydaje się, iż Orlen jest naszą jedyną opcją w tym momencie, to według mnie ludzie powinni wiedzieć, że nie wszystkie aspekty tego przejęcia będą dla nas łatwe do zaakceptowania. Prezentowanie Orlenu jako idealnego rozwiązania, w sytuacji kiedy Grupa Azoty jest dla nas „kamieniem uwiązanym u szyi” i konsekwentnie ciągnie nas na dno, przez co nasza pozycja negocjacyjna jest mizerna, a wartość systematycznie spada, jest mocno przesadzone, gdyż to przejęcie jest w tej chwili jedyną możliwością ocalenia spółki, a nie wybraniem drogi optymalnego rozwoju.
Uważam, że nie mamy wyjścia i będziemy się musieli, jakoś w tej sytuacji odnaleźć. Ogrom pracy przed związkami zawodowymi żeby właściwie zabezpieczyć interesy pracowników. Wspomnieć też muszę, że same związki również nie skorzystają na przejęciu, bo do reprezentatywności u głównego pracodawcy, pracowników ze spółek się nie wlicza, więc część naszych związków zostanie zmarginalizowanych i zapewne polecą jakieś etaty.
Uważam, że takie pytania i wątpliwości, jakie przedstawiłem powyżej, powinno się postawić publicznie, by dać czas na dyskusję i refleksję przed ewentualnymi działaniami ze strony Orlenu. Należy sobie zdawać sprawę, że takie procesy nie trwają miesiąc, a zdecydowanie dłużej. Warto więc ten czas konstruktywnie wykorzystać.
Perspektywa przejęcia przez Orlen w ujęciu wieloletnim wydaje się dobra, a przynajmniej daje jakąkolwiek szansę na przetrwanie i stabilne funkcjonowanie. Obecna władza stawia na ten wielki koncern i w tą stronę zmierza, inne opcje polityczne mają inne strategie.
Wydaje się, że Grupa Azoty, biorąc pod uwagę zaciągnięte zobowiązania finansowe, nie będzie w stanie sama przetrwać, więc może zdarzyć się tak, że po jakimś czasie Orlen zechce kupić pozostałą część Grupy.
Wszystkie te sprawy są podstawą naszego istnienia jako Zakładów, a także funkcjonowania lokalnej społeczności, co za tym idzie obojętność lub nadmierny optymizm, a czasem wręcz naiwność, są postawami skrajnymi, które nie pomagają rozwiązać tej trudnej i ważnej dla nas wszystkich sytuacji.
Potrzebna jest dyskusja i opracowanie jednolitej strategii, która pozwoli nam wykorzystać tę wydaje się jedyną dostępną dla nas szansę na przetrwanie.
To są moje uwagi i przemyślenia po analizach wielu dokumentów i wczorajszym posiedzeniu poszerzonego zarządu zzprc.
Zachęcam do dyskusji chyba że ja mam nieuzasadnione obawy

Piotr Kruk

Proszę o Państwa głosy.